این منم!

نمیفهمم اگه یکی بهم بگه شبیه باباشم دقیقا فش محسوب میشه یا نه، اونم قطعا نفهمیده من احتمالا ناراحت نشدمو دارم به این موضو فک میکنم!

فک کنم مهم ترین مسئله ی این روزام لبخندی شده که باید زده بشه و از همین یه جهت (فقط همین یکی) چقد خدارو شکر میکنم که یه دنیای مجازیو کلی ازین شکلکای ذوق وجود داره! حس میکنم مخمم شکله اونا شده، شاید واسه همینه که دور و بریام کلی باید نگام کنن تا بتونن هضم کنن رفتارامو! شاید همه چی اون چیزی نباشه که بقیه میبینن! من همیشه یه چیزه دیگه خواستم!...

خیلی زیادتر از اونی که خودمم بدونم حسرته ننوشتنو خوردم! همیشه! حتی حالام که همینجوری الکی دارم تایپ میکنم یه گوشه از ذهنه شولوغتر از دوروبرم همینه! شاید بخوام بنویسم! بی نقطه، بی فکر! و بدونه شکلکای مسخره ای که دارن خوده واقعیمو گم میکنن!

راستی من خوبم! مثه خیلی وختا...